به گزارش خبرگزاری فرانسه یک سخنگوی فرودگاه بین‌المللی زوریخ سویس اعلام کرد ترافیک هوایی در این فرودگاه موقتا متوقف شد تا سولار ایمپالس در پایان سفرش که در ارتفاع 150 تا 300 متری زمین و با سرعت 50 کیلومتر در ساعت انجام شد، در آنجا فرود آید.

برتران پیکارد، ماجراجوی سوئیسی که طراح اصلی این پروژه است، گفت‌: "این پرواز تمرینی برای تیم ما و برای فرودگاه و ماموران ترافیک هوایی بود."

او افزود: "ما می‌خواستیم نشان دهیم که پرواز این هواپیما اختلال عمده‌ای در فعالیت‌های فرودگاه ایجاد نمی‌کند."

هواپیمای خورشیدی 45 دقیقه در باند فرودگاه زوریخ باقی ماند،‌ تا دوباره به پرواز درآید و به یک پایگاه نظامی در غرب این کشور در فاصله 270 کیلومتری باز گردد.

سولار ایمپالس که فاصله میان نوک بال‌های آن به اندازه یک هواپیمای ایرباس A350 است،‌ با 12000 سلول خورشیدی پوشیده شده است که چهار موتور الکتریکی کوچک را به حرکت در می‌آورند.

در ماه ژوئیه این هواپیما با پروازی 24 با استفاده صرف از انرژی خورشیدی تاریخ‌ساز شد. در طول این سفر هواپیما 14 ساعت مستقیما از نیروی نور خورشید و برای ساعات تاریکی از برق ذخیره‌شده در باتری‌هایش استفاده کرد.

انتظار می‌رود سولار ایمپالس پروازهای بین‌المللی‌اش را از سال آینده شروع کند و در سال 2013 یا 2104 به سفر دور دنیا بپردازد.

یک جرقه عظیم در روز یکشنبه (دوم بهمن) از لکه‌های خورشیدی به فضا پرتاب شده که روز سه‌شنبه در ساعت 14:00 به وقت گرینویچ با سه اثر متفاوت در سه زمان مختلف با زمین برخورد کرد.

بزرگترین مسأله، تابش است که احتمال بروز اختلال و مشکلاتی را برای ماهواره‌ها و فضانوردان حاضر در فضا بوجود خواهد آورد. این توفان می‌تواند برای هواپیماهای سمت قطب مشکلات ارتباطی بوجود آورد.

تابشهای جرقه خورشیدی روز یکشنبه، ساعاتی پس از آزاد شدن آنها به زمین رسیده و کارشناسان بر این باورند که این بمباران ذرات باردار تا روز چهارشنبه 5 بهمن ادامه خواهد داشت.

دو سطح بالای تابشی در سازمان ملی جوی و اقیانوسی برای مقیاس توفان‌ها به عنوان شدید و منتها درجه وجود دارد. این توفان خورشیدی، قویترین توفان از سال 2005 تاکنون محسوب می‌شود که در آن تشعشعات پروتونی با سرعت 149 میلیون کیلومتر در ساعت به سمت زمین آمدند.

مهندسان پروازی و کارشناسان خورشیدی ناسا به آزمایش اثرات مورد انتظار از جرقه‌های خورشیدی پرداختند و دریافتند که شش فضانورد حاضر در ایستگاه فضایی بین‌المللی با هیچ تهدیدی روبرو نیستند.

به گفته آنتب پولکینن، فیزیکدان مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا، یک انفجار خورشیدی با سه ضربه ادامه پیدا می‌کند.

در ابتدا تابش‌های الکترونیکی و در پی آن تابشهای پروتونی آزاد می‌شود. در انتها یک تخلیه جرم تاجی که همان پلاسمای خورشیدی است آزاد می‌شود.

معمولا سرعت این توفان‌ها بین 1.6 میلیون تا 3.2 میلیون کیلومتر در ساعت است اما این توفان استثنائا پر سرعت بوده و با سرعتی بیش از 603 میلیون کیلومتر در ساعت حرکت می‌کرد.

پلاسما منجر به مشکلات قابل توجه در زمین از جمله قطع شبکه برق می‌شود. در سال 1989 یک توفان خورشیدی منجر به قطع برق گسترده‌ای در کبک شد. همچنین برخورد ذرات باردار خورشیدی با جو بالایی زمین منجر به بروز نمایشهای دیدنی شفق قطبی می‌شود.

این جرقه خورشیدی تاکنون در سطح متوسط بوده اما به گفته کارشناسان احتمال قویتر شدن آن وجود دارد. بدترین تاثیر این توفان در شمال زمین قابل مشاهده خواهد بود.

ماه اکتبر 2011 شاهد نمایش‌های شفق در بخشهای جنوبی‌تر بودیم اما این بار این شفقها در بخشهای شمالی‌تر اتفاق خواهند افتاد. مناطقی مانند نیوانگلند، نواحی بالایی نیویورک، شمال میشیگان، مونتانا و شمال شرق اقیانوس آرام موفق به مشاهده این پدیده زیبای آسمانی شدند.

به گزارش ایسنا، تاثیرات احتمالی این رویداد بر روی زمین ناشناخته باقی مانده اما دانشمندان به بررسی بدترین رویداد خورشیدی تاریخ در سال 1859 پرداخته و بر روی تأثیرات یک رویداد مشابه در شرایط کنونی کار کرده‌اند.

در عصر الکترونیک مرتبط و وابسته به ماهواره کنونی، تاثیرات می‌تواند مخرب‌تر باشد؛ چرا که می‌تواند ارتباطات جهانی را مختل کرده و شبکه‌های برق را قطع کند که به گفته دانشمندان آسیبی برابر با دو تریلیون دلار به جای خواهد گذاشت.

دانشمندان، نگران ورود خورشید به فصل توفانی دو ساله خود هستند. خورشید از دوره‌های فعال توفانی 11 ساله برخوردار بوده که به «ماکزیمم خورشیدی» نیز معروف هستند و معمولا در نزدیک دوره‌های پایانی آن با مجموعه‌ای از توفان‌های شدید به اوج خود می‌رسند.

آخرین ماکزیمم خورشیدی در سال 2000 بوده و نوبت بعدی در یک تا دو سال آینده خواهد بود.

این توفان‌ها می‌توانند با رویداد بدنام کارینگتون در 150 سال پیش برابر کنند که در آن یک ایستگاه تلگراف آتش گرفته و شبکه‌های آنها با قطعی‌های بسیار روبه‌رو شدند.

در طول رویداد کارینگتون، شفق‌های قطبی تا جنوبی‌ترین بخش‌ها مانند کارائیب قابل مشاهده بوده و در آمریکا شبکه‌های برق قطع شده بودند.

پیت رایلی، دانشمند ارشد موسسه علوم پیش‌بینی در سان‌دیگوی کالیفرنیا از 12 درصد احتمال وقوع یک ابرتوفان خورشیدی خبر داد.

رایلی همچنین اظهار کرد: حتی در صورت کاهش این احتمال تا 10 درصد باز احتمال بسیار بزرگی است.

توفان‌های خورشیدی با شدت کم بسیار شایع بوده و غالبا به شکل شفق‌های قطبی در بخش‌های نزدیک به قطب قابل مشاهده هستند.

اما طبق گزارشی، در سال 2008 توسط شورای ملی تحقیقات، هزینه توفانی شبیه به رویداد کارینگتون در سال اول حادثه می‌تواند بین یک تا دو تریلیون دلار باشد.

قطع برق طولانی مدت می‌تواند باعث اختلال در حمل و نقل، ارتباطات، باندها و سیستم‌های اقتصادی و خدمات دولتی شود. همچنین مشکلات دیگری مربوط به قطع آب و مواد غذایی فاسد شدنی و داروها به دلیل فقدان سردسازی توسط یخچال‌ها بوجود خواهد آمد.

به گزارش ایسنا، هدف پروژه دو ساله سرباز خورشیدی تولید یک بسته باتری سلولی است که انرژی در آن از ترکیب سلول‌های خورشیدی و دستگاه‌های ترموالکتریک پیش از ذخیره آن برای استفاده بعدی جمع‌آوری می‌شود.

تیمی متشکل از 15 دانشمند و محقق از شش دانشگاه انگلیسی نیز در حال بررسی راه‌های مدیریت،‌ ذخیره و کاربری گرمای تولید شده توسط این سیستم هستند.

این پروژه توسط دانشگاه گلاگو به همراه دانشگاه‌های لاگبرو،‌ استرثکلاید، لیدز، ریدینگ و برونل انجام شده است.

به گفته این محققان، پیاده‌نظام ارتش برای سلاح‌ها، رادیوها، سیستم‌های مکان‌یابی جهانی و بسیاری از دیگر قطعات تجهیزات حیاتی به برق احتیاج دارند. با این باتری‌های جدید، میزان زیادی از وزن در نقاط مختلف توزیع می‌شود.

دستگاه‌های ترموالکتریک گرما را به انرژی الکتریکی تبدیل می‌کنند. هدف این دستگاه جمع‌آوری انرژی و ذخیره آن با استفاده از ترکیبی از یک ابرباتری و یک باتری لیتیوم است.

این پروژه در ماه دسامبر 2011 تکمیل شده و توسط وزارت دفاع انگلیس و شورای تحقیقات علوم فیزیکی و مهندسی حمایت می‌شود. دانشمندان امیدوارند تا در دو سال آینده بتوانند نمونه اولیه این دستگاه را ارائه کنند.

به گفته دانشمندان از این دستگاه می‌توان در راه‌های دیگر و با سایر اهداف و برای مثال می‌توان از آن در برنامه‌های جایگاه فضایی برای نیرودهی ماهواره‌ها یا در انتقال مواد دارویی و تدارکات در دمای سرد به مناطق حادثه‌دیده استفاده کرد.

باتری‌های جدید همچنین قادر به جذب انرژی از طیف‌های الکترومغناطیسی خواهند بود و این به سربازان کمک خواهد کرد تا شب‌ها کمتر با تجهیزات مجهز به فناوری مادون قرمز شناسایی شوند.

این تیم تحقیقاتی همچنین در حال تحقیق بر روی این مساله است که چگونه می‌توان هر دو دستگاه را در لباس جنگی سربازان قرار دهند.